შრომისა და დასაქმების რეგულირების ზოგიერთი ორგანიზაციული საკითხის შესახებ

ანოტაცია

სტატიაში მოკლედ დახასიათებულია საქართველოში ,,ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს” ორგანიზაციული სტრუქტურისა და დებულების ცვლილების მდგომარეობა საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენიდან დღემდე. გაკეთებულია დასკვნა, რომ შრომის, სოციალური დაცვისა და დემოგრაფიის სამინისტროს, როგორც დამოუკიდებელი სამთავრობო სტრუქტურის ჯანმრთელობის სამინისტროსთან გაერთიანების, მომდევნო წლებში კი მისი კიდევ უფრო გამსხვილების შედეგად შრომის, დასაქმებისა და უმუშევრობის პრობლემებისადმი ყურადღება საგრძნობლად შემცირდა. აღნიშნულის დასადასტურებლად დეტალურადაა დახასიათებული, რეფორმირების ცალკეულ ეტაპზე, ზემოაღნიშნული სამინისტროს დებულებაში შეტანილი ცვლილებები.

საქართველოში უმუშევრობის ეფექტიანი რეგულირებისათვის, რომელიც მოსახლეობის მიერ არაერთგზის, მთავარ პრობლემად იქნა აღიარებული, სხვა მნიშვნელოვან ღონისძიებებთან ერთად, აუცილებელია შესაბამისი საკანონმდებლო ბაზის განმტკიცება, კერძოდ, კი ,,დასაქმების შესახებ“ კანონის მიღება, რომლის მოქმედება, 2006 წელს, სრულიად დაუსაბუთებლად იქნა შეჩერებული. ავტორი მიიჩნევს, რომ ,,შრომის კოდექსი“, რომლის მიღებით ,,დასაქმების შესახებ“ კანონი ძალადაკარგულად გამოცხადდა, ვერ ცვლის (ფარავს) ამ კანონის ნორმებს, ისინი ერთმანეთს ავსებენ, ანუ ორივე საჭიროა.

ამჟამად, საქართველოში, შრომის, დასაქმებისა და მოსახლეობის სოციალური დაცვის სამინისტროს, როგორც დამოუკიდებელი სამთავრობო სტრუქტურის შექმნის მოთხოვნა არარეალურია. თუმცა, არსებული სამინისტროს აპარატში შრომის, დასაქმებისა და უმუშევრობის სამსახურის განმტკიცება, შესაძლებელია. ავტორის აზრით, აუცილებელია ,,დასაქმების კანონის“ მოთხოვნების სარეალიზაციოდ, პირვანდელი ფუნქციებით აღდგეს შრომისა და დასაქმების პოლიტიკის დეპარტამენტი, ასევე დასაქმების სახელმწიფო სამსახური, რაც შრომისა და დასაქმების კერძო სამსახურებთან ერთად მნიშვნელოვან როლს შეასრულებს ქვეყანაში უმუშევრობის ეტაპობრივად დაძლევაში.